In New York bracht ze haar jeugd door en werd ze model en trouwde op haar negentiende met de Amerikaanse schrijver Harry Mathews. In 1951 kwam ze terug naar Parijs en in 1952 begon ze te schilderen.
In 1955 begon haar samenwerking met de Zwitserse nieuw-realistische kunstenaar Jean Tinguely, met wie ze op 13 juni 1971 trouwde.
Vanaf 1956 creëerde ze haar eerste reliëfs in gips en andere materialen. In het begin van de jaren zestig maakte ze naam als action painter met haar schiethappenings , waarbij ze met verf gevulde, op houten panelen bevestigde objecten lek schoot met een jachtgeweer.
In het midden van de jaren zestig presenteerde ze haar versie van de oervrouw, de 'Nana's'. Haar Nanafiguren, expressieve in felle kleuren beschilderde manshoge vrouwenbeelden in polyester, zijn wereldberoemd en veroorzaakten ophef in de moderne kunstwereld. Met Tinguely ontwierp ze ook fonteinen oa bij het centre Pompidou.
Beetje mager beeldenaanbod. Jammer
Zadkine (Vitebsk 28 januari 1888– Parijs, 25 november 1967) was de zoon van een Joods/Wit-Russische vader en een moeder van Schotse afkomst.
In 1905 stuurde zijn vader hem naar Engeland. Vanaf het najaar van 1908 volgde hij lessen aan de Arts and Crafts School in Londen. Vanaf oktober 1909 vestigde hij zich in Parijs. Hij ontmoette er onder meer Léger, Archipenko en Chagall en raakte bevriend met Modigliani.
Vanaf 1918 werd zijn werk sterk beïnvloed door het kubisme. Heel geleidelijk verliet hij na 1926 deze kubistische lijn om een eigen stijl te ontwikkelen die sterk werd geïnspireerd door de primitieve kunst. Hij verbleef gedurende het laatste deel van van de Tweede Wereldoorlog in New York. In 1946 keerde Zadkine terug naar Frankrijk. Hij opende in Parijs The Ossip Zadkine Studio of Modern Sculpture and Drawing
Ossip Zadkine stierf eind 1967 op 77-jarige leeftijd in Parijs. Hij werd begraven op de Cimetière du Montparnasse.
Alexej von Jawlensky vertrok in 1896 samen met Marianne von Werefkin naar München in Duitsland, waar hij bevriend raakte met Wassily Kandinsky. In 1910 richtte hij samen met zijn vrienden de kunstenaarsvereniging München op. Al een jaar later verliet hij deze vereniging en startte met Franz Marc de nieuwe kunstenaarsgroep 'Der Blaue Reiter'. Vanaf 1906 bracht hij de zomers door in het dorpje Murnau met Von Werefkin, Kandinsky en Gabriele Münter, waar veel werken ontstonden.
04-11 
Naast schilderijen maakte Tytgat ook veel etsen, houtsnedes en boekillustraties, waarbij hij soms zijn eigen teksten schreef.
Van 1874 tot 1914 schilderde hij 's zomers in Nederland, soms samen met Isaac Israëls. Vooral in Laren, Scheveningen en Noordwijk. Voorts was hij professor aan de Königliche Akademie der Künste in Berlijn en president van de Preußische Akademie der Künste eveneens in Berlijn.
In zijn werk is een overgang van realisme naar impressionisme zichtbaar. Max Liebermann was de zoon van een Joodse zakenman.
De laatste jaren van zijn leven werd Liebermann vanwege zijn joodse afkomst gemeden door de Duitse kunstenaarsgemeenschap. Hij overleed in isolement.
was een Nederlandse kunstschilder, aquarellist, tekenaar, etser en lithograaf.
Zoon van een douanier en ontvanger van accijnzen. Hij was het achtste kind in een gezin met tien kinderen. Na een afgebroken notarisopleiding bezocht hij de Haagsche Teeken-Academie,.
Daar kreeg hij als leermeester Andreas Schelfhout, landschapschilder in Parijs
Toen de Franse kunstschilder Eugène Isabey in 1845 naar Den Haag kwam, nodigde deze Jongkind uit in Parijs, om er in zijn atelier te werken. Een jaar later ging hij erheen in het bezit van een koninklijke subsidie, die hij had gekregen van de prins van Oranje, de latere koning Willem III, De prins van Oranje, zelf een enthousiast verzamelaar van schilderijen, zou in 1871 deze beurs institutionaliseren als Koninklijke Subsidie voor Vrije Schilderkunst. In Parijs zocht Jongkind zijn inspiratie bij de jonge Franse schilders van de natuur later de School van Barbizon genoemd.
Sprookjesachtig is het woord dat het beste bij veel van zijn werk past, zo nu en dan moesten we ook aan het werk van de pré rafaelieten denken. In zijn latere werk werd zelfs de herkenbaarheid ondergeschikt aan het gevoel. Dat ging voor mij toch iets te ver.
Het was weer genieten: Witte gipsen en gekleurde beelden bevolkten het museum. Alle van de hand van Zhang Dali. "Gewone Mensen", die je zo zou kunnen tegenkomen in China. Koppen waar een levensgeschiedenis aan valt af te lezen.
Ontroerend gewoon.
Naar Auke de Vries.
Slechts enkele Nederlandse kunstenaars zijn tot ver buiten de landsgrenzen bekend en Auke de Vries is er één van. Zijn werken voor de openbare ruimte zijn talrijk. In Nederland, maar ook in Duitsland, Engeland en Spanje is De Vries vertegenwoordigd. Met sculptuur wil hij de ruimte bedwingen en ‘aanraken’. Met zijn werk maakt hij de verbinding tussen de straat, architectuur en infrastructuur. In het voorjaar van 2017 eert Beelden aan Zee de kunstenaar met een groots overzicht van recent werk
'Gek van de Surrealisten'. Het mooiste vond ik twee schilderijen van Leonor Fini. Nog nooit gezien, sprookjesachtige uitstraling.
Naar de Duitse nieuwe figuratie: Penck, Baselitz, Lüpertz en Immendorff. Inspirerende tentoonstelling.
De 'Curve Paintings' van Bridget Riley leverde nogal wat
discussie op bij de voornamelijk vrouwelijke kijkers.
Is dit dan vrouwenkunst ???? Of is het een toevallige waarneming.
In de cabinetjes in het donker, met alleen een paar spotjes er op.
Pluim voor de conservator.
Veel grote doeken, dus eigenlijk maar een kleine tentoonstelling Beviel me wel
'Vormidable' is de titel van de zomertentoonstelling aan het Lange Voorhout en in museum Beelden aan Zee. Met de heeren bezocht ik beide plekken. Het museum vond ik het interessantste.
Wat een kultuurpaleis, wat een prachtig gebouw.
En wat een drukte. Met de museumkaart ben je snel binnen en kun je wat sneller dan de anderen aansluiten bij de rij voor de garderobe, en wat later bij de rij voor het restaurant. Nee, dat hebben ze dan bij het vangoghmuseum ietsie beter geregeld. Ik verbaasde me er over dat er toch nog van die doodlopende 'steegjes' in het museum zijn gebleven echt wel onhandig als het druk is. Toch een beetje een kultuurdoolhof. Frank Auerbach moest zich meten met Rembrandt. Beetje een appels en peren verhaal. Maar wel spannend en inspirerend die landschapsschilderijen van Auerbach. Dikke klodders verf alsof hij aan het kleien is geweest, maar toch lijnig en met subtiele kleurvlakjes er in. Smaakt naar meer.
Verder heb ik met verbazing kennis genomen van de 'Ottomaanse afdeling' . En de tekeningetjes van de 17e eeuwse Adriaan van Ostaijen. Prachtig, dat er ook nog van dat niet prestigieuze werk is bewaard gebleven.
De kunstroute heb ik dit jaar een beetje als verstekeling meegemaakt op de zolder van Ars.
Toch nog een kleine 100 bezoekers gehad die twee middagen. klik voor meer foto's
Met de Heeren naar de beelden op de Lange Voorhout, de lunch bij Pulchri daar ook de kunst bekeken. Daarna via een paar galeries naar de kroeg. Welbesteed dagje.
'GEDROOMDE LANDSCHAPPEN'
Symbolisme van van Gogh tot Kandinsky
Prachtige tentoonstelling met werk van veel verschillende schilders.
Klik voor de diashow
met de Heeren naar de Kunsthal te Rotterdam
met de Heeren naar het gemeentemuseum in Den Haag naar de tentoonstelling van 'Kandinski en der Blaue Reiter'
Met de Heeren naar Cezanne Mondriaan Picasso in het Gemeentemuseum te Den Haag, waar uiteraard nog veel meer te zien was.
Met Joke
naar de 20e eeuw.
Mooie overzichtstentoonstelling over de kunst in de twintigste eeuw met veel informatie over de maatschappelijk basis van waaruit de kunst ontstaat.
Hierbij zo maar een paar dingen die ik tegen kwam.
een werk van Schoonhoven
niet van dat hele subtiele witte maar mooi ruig
ook een vakjesstructuur -van een andere kunstenaar- mooi keramiek
een urbane fantasie van Constant
uit zijn 'homo ludens' tijd
Ik heb besloten om hondjes te gaan doen;
iets heel anders dan het blikjes project van vorig jaar.
Hierbij het eerste hondje
Ons huis verbouwd tot expositieruimte. Zaterdag- en zondagmiddag ongeveer 130 belangstellenden over de vloer gehad.
Over het geheel genomen prettig en geïnteresseerd publiek.
Klik op het plaatje hiernaast voor enkele fotos van de expo.
De uit Japan ingevlogen Kakejiku meester Satoshi Ando wijdde ons in in de kunst van het op de traditionele wijze vervaardigen van Rolschilderingen.
Het was tevens het afscheid voor altijd van Kumi Kuwamura onze Sumi-e lerares en degene die mij de kans heeft gegeven om Japan een klein beetje te leren kennen.
op beide plekken bijzonder werk te zien. Vooral het werk van Yayoi Kusama in Boijmans was fantastisch om mee te maken en te bekijken.
de Tentoonstelling van Elise van der Linden: Mooie Video Environnements; genoten van de tentoonstelling in dit mooie kasteel. Ergens op een vensterbank stond dit beeldje mooi te zijn in het felle licht.
